Mondharp, Het Idee

In het Fablab kregen we de opdracht om een instrument te maken, de afmetingen van het instrument waren echter beperkt (10x10x8). Van hieruit gingen we verder. Zouden we een akoestisch instrument maken of een elektrisch instrument? Omdat een akoestisch instrument voor ons een grotere uitdaging leek, werd dit uiteraard onze eerste keuze.

Na wat research op het internet kwamen we dit leuk instrumentje tegen 'De mondharp'. We gingen na of het mogelijk was om een mondharp te maken met het beschikbare apparatuur. De lasercutter leek voor ons de ideale machine.

Het ontwerpen van de mondharp deden we met de programma's SolidWorks en Illustrator.

Tijdens het ontwerpen kwamen we allerlei problemen tegen. Eén groot probleem was de stevigheid van het materiaal. We moesten opzoek gaan naar de ideale dikte van het plexiglas, zodat de mondharp niet zou doorbuigen. Aangezien de mondharp te dik zou worden, hebben we het ontwerp aangepast. Het uiteinde dat eerst open was, hebben we vervolgens dicht gemaakt. De mondharp werd hierdoor veel steviger.

Het volgende probleem was het metalen deeltje van de mondharp. Dit deeltje zorgt voor het geluid. De sterkte van de trillingen of het geluid staat in verband met het soort materiaal dat je hiervoor gebruikt. We zijn informatie gaan halen bij de praktijkleerkracht van de MAD-faculty. Hij wist ons te zeggen dat verenstaal de beste oplossing was. We hebben ook voor dit materiaal gekozen.

Als je een instrument maakt is het ook handig om te weten hoe dat het instrument nu eenmaal werkt.

Hiervoor hebben we eerst wat filmpjes en tutorials opgezocht over de mondharp. Ook hebben we een bezoekje gebracht aan de muziekwinkel Jacky Claes. Hier hebben we een mondharpje gekocht om zelf eens te gaan testen hoe dat instrumentje in de werkelijkheid werkt.

Het monteren van het stalen deeltje op het plexiglas ging echter simpel. Enkel het gat boren in de verenstaal gaf problemen met zich mee. De boren die we ter beschikking hadden in het praktijklokaal van de MAD-Faculty waren niet sterk genoeg om door het verenstaal te boren.

Uiteindelijk is het ons toch gelukt om een gaatje te boren van 2mm zonder dat de boor doormidden brak of dat het plaatje te fel door zou buigen.

Vervolgens hebben we een gleufje gevijld in het plexiglas om het stalen deeltje in te zetten. Het stalen deeltje is nu geborgd. Om het staafje helemaal vast te zetten gebruiken we een bout en twee moeren.

Nadat we er zeker van waren dat we geluid konden produceren met onze mondharp, konden we het originele ontwerp aanpassen en verbeteren.

Omdat de mondharp niet goed in de hand lag, dachten we eraan om er een soort handvat aan te maken. Het bestaande model werd dus aangepast met een handvaatje.

Ook probeerden we een ander design. Dit design maakten we uit plexiglas en hout.